ಹೂ ಗಿಡ

ದಿನವೂ ದೇವರ ಪೂಜೆಗೆಂದು ಮನೆಯ ಹಿಂದೆಯಿರುವ ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಹೂ ಕೀಳುವುದು ನನ್ನ ಅಭ್ಯಾಸ. ಕಳೆದ ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳಿಂದಲೂ ಇದು ನನ್ನ ಪ್ರತಿ ದಿನದ ಬೆಳಗಿನ ಮತ್ತು ಇಷ್ಟವಾದ ಕೆಲಸ. ಇರುವುದು ಒಂದೇ ಗಿಡವಾದರೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಹೂ ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಕೆಲವೂಮ್ಮೆ ಮನೆಗೆ ಹೂ ಕೂಡುವವಳು "ಕೈ" ಕೂಟ್ಟಾಗಲಂತು ಇದು ತುಂಬಾ ಉಪಯೋಗಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಅಂದ ಹಾಗೆ ಯಾವ ಹೂವಿನ ಗಿಡ ಎಂದು ಕೇಳಲು ಮರೆತಿದ್ದೆ...."ಕೆಂಪು ದಾಸವಾಳದ ಗಿಡ".
ಈ ಗಿಡದ ವಿಶೇಷವೆನಂದರೆ, ಇದಕ್ಕೆ ಕಾಲದ ಮಿತಿಯಿಲ್ಲ. ಕೆಲವೂಮ್ಮೆ ಸಂಖ್ಯೆಗಳು ಕಡಿಮೆಯಾಗಬಹುದು ಅಷ್ಟೆ, ಆದರೆ ಎಲ್ಲ ಕಾಲದಲ್ಲು ಹೂ ಬಿಟ್ಟು ಕಂಗೂಳಿಸುತ್ತದೆ. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನಾನು ಗಮನಿಸಿದ ಅಂಶವೆನೇಂದರೆ, ಹೂ ಕೀಳಲು ಹೋಗುವ ಸಂಧರ್ಭದಲ್ಲಿ, ಕೆಂಪು ಹೂವಿನಿಂದ ಬೀಗುತ್ತ ಬಳಿಗೆ ಬಾ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದ "ಗಿಡ" ಹೂಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತು ಹೋಗುವ ಸಂಧರ್ಭದಲ್ಲಿ ಏನೋ ಕಳೆದುಕೂಂಡಂತೆ ಬೇಸರವಾದಂತೆ ಭಾಸವಾಗಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಎಷ್ಟೂ ಬಾರಿ ನಾನು ಅದರ ಕಡೆ ಮತ್ತೆ ತಿರುಗಿಯೂ ನೋಡದೆ, ಹಾಗೆಯೇ ಹೋದ ದಿನಗಳೆ ಹೆಚ್ಚು. ಅದರ ಕೆಲಸವೇ "ಹೂ" ಬಿಡುವುದು ನಾನು ಕೀಳಲೆಂದೇ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದ್ದೆ. 
ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನನ್ನ ಆಲೋಚನೆಗಳು ಬದಲಾಗಲಾರಂಭಿಸಿದೆ. ಗಿಡದ ಹೂಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತು ದೇವರಿಗೆ ಕೊಡುವುದು ಎಂತಹ ನ್ಯಾಯ! ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದರು ದೇವರು ಮೆಚ್ಚಬೇಕಾದ್ದು ಗಿಡವನ್ನೆ ಅಲ್ಲವೆ? ನಾನು ಅದನ್ನು ಕಿತ್ತು ದೇವರ ಮುಂದೆ ಇಟ್ಟ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ನಮಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದು ಮಾಡು ಎಂದು ಕೇಳುವುದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ? ಒಂದು ದಿನವಾದರು "ಗಿಡ" ದ ಪರವಾಗಿ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮಾಡಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂದು ಬೇಸರವಾದದ್ದು ಮಾತ್ರ ನಿಜ.
ಮತ್ತೋಂದು ಆಲೋಚನೆಯ ಪ್ರಕಾರ "ಹೂವಿನ" ಆಯಸ್ಸು ಕೇವಲ ಒಂದು ದಿನ ಮಾತ್ರ. ಆ ದಿನ ಹೆಣ್ಣಿನ ಮುಡಿ ಅಥವ ದೇವರ ಪಾದ ಸೇರಿದರಷ್ಟೆ ಅದು ಧನ್ಯ ಎಂದು ಹೇಳುವುದನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದೇನೆ. ನಾವೀಗ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿರುವುದು "ಗಿಡ" ಗಳ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಅಥವ ಅದರಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ "ಹೂ" ವಿನ ಬಗ್ಗೆಯೂ !! ಇದು ಒಂದು ಧರ್ಮ ಸಂಕಟವೆ ಸರಿ.
ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಆದರು "ಹೂ" ಕೀಳುವುದನ್ನು ಮಾತ್ರ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ. ಗಿಡದ ಎಲ್ಲ ಹೂಗಳನ್ನು ಕೀಳದೆ, ಕೆಲವು ಹೂಗಳನ್ನು ಗಿಡದಲ್ಲಿಯೇ ಬಿಟ್ಟು, ಅದಕ್ಕೆ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿದೆನೆಂದು ಭಾವಿಸಿ ನಿತ್ಯದ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಬದಲಾವಣೆ ಮಾಡಿಕೂಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಮತ್ತೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿ....ಅದಕ್ಕೆ ಬೇಸರವಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ಖಾತ್ರಿ ಪಡಿಸಿಕೂಳ್ಳುತ್ತೆನೆ.
ಗಿಡ ಮರಗಳಿಗೆ ಜೀವವಿದೆ ಎಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದ ವಿಜ್ಙಾನಿ ಹುಟ್ಟಿದ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ ನಾವುಗಳಾದರು ಇದನ್ನು ಪಾಲಿಸಬೇಕೆಂಬುದೆ ನನ್ನ ಬಯಕೆ.